 Wysłany: Wto 22:10, 25 Sty 2011 Temat postu: |
|
| "Wszystkiego co naprawdę trzeba wiedzieć nauczyłem się w przedszkolu - o tym jak żyć, co robić, jak postępować, współżyć z innymi, patrzeć, odczuwać, myśleć, marzyć i wyobrażać sobie lepszy świat"
Robert Fulghum. |
|
| Wysłany: Czw 22:32, 23 Wrz 2010 Temat postu: |
|
| Wszystkim rodzicom polecam stronę z zabawami kształtującymi inteligencję emocjonalną dzieci.
Poniżej przedstawiam kilka przykładowych zabaw i pomysłów zaczerpniętych z tej strony 
„Opaska zaufania” Załóżcie dziecku na oczy opaskę i oprowadźcie je po domu. Wcześniej wytłumaczcie mu, ze dla własnego bezpieczeństwa musi absolutnie wam zaufać. Następnie zaprowadźcie je w różne miejsca, poproście, żeby zgadywało, gdzie aktualnie się znajduje, i namówcie do dotykania różnych przedmiotów oraz wyobrażenia sobie, co to jest. Po skończonej wycieczce zachęćcie malucha, żeby opowiedział jak się czuł, kiedy musiał dla własnego bezpieczeństwa całkowicie wam zaufać. A teraz cięższa próba – wasza kolej. Przypomnijcie wszystkie zasady i dajcie wyraźnie do zrozumienia, że zupełnie mu ufacie, iż zadba o wasze bezpieczeństwo. Załóżcie sobie na oczy opaskę i pozwólcie się prowadzić. Kiedy skończycie, opowiedzcie dziecku, jak się czuliście, całkowicie mu ufając. „Słuchaj i odnajduj” Wymień długą listę różnych przedmiotów znajdujących się w domu i poproś dziecko, aby je wszystkie odnalazło. W praktyce oznacza to, że maluch musi uważnie cię wysłuchać, żeby później wiedzieć, czego ma szukać. Jeśli potem nie będzie cię chciał słuchać, przypomnij mu, jak dobrze mu szło w tej grze. „Podepcz to!” - pomysł na radzenie sobie ze złością Potrzebna będzie nam plastikowa osłona z bąbelkami powietrza (używana przy pakowaniu delikatnych urządzeń, np.: elektronicznych) Bąbelkowa osłona jest idealnym zabezpieczeniem łatwo tłukących się rzeczy przed rozzłoszczonymi dziećmi. Wiecie, o co chodzi. To taki miękki kawałek tworzywa z bąbelkami powietrza, którego używa się do pakowania delikatnych przedmiotów. Miejcie to zawsze pod ręką, kiedy dziecko musi dać upust energii zrodzonej przez agresję. Dajcie mu wtedy kilka osłonek i niech tak długo po nich depcze, aż zadepcze swoją złość. Wasze bezcenne kryształy będą wam wdzięczne. „Ukochana przytulanka” - gdy dziecko ma problem z rozłąką z rodzicami Będzie nam potrzebna pluszowa zabawka, karton z bloku, zdjęcie rodziny Poproś dziecko, żeby wybrała którąś ze swoich pluszowych maskotek. Zróbcie wspólnie kołnierzyk z paska wyciętego z kartonu. Przyklejcie na nim fotografię, która odtąd będzie przypominała maluchowi o jego rodzinie. Teraz twoje dziecko ma swoją własną specjalną przytulankę, która pomoże mu czuć się bezpiecznym i kochanym, kiedy ty jesteś daleko. Pluszowy zwierzak może także pomóc w przygotowaniu do rozłąki. Kiedy na przykład szykujesz dziecko do przedszkola, poproś je, aby upewniło się, czy jego przytulanka jest już gotowa. Przygotuj różne potrzebne rzeczy, takie jak mała kołderka czy pudełko na drugie śniadanie dla maskotki. |
|
| Wysłany: Wto 8:43, 22 Cze 2010 Temat postu: |
|
| W zajęciach z KdU wiele czynności polega na wspólnej grze między dziećmi, wspólnym ustalaniu wykonywanych czynności np. w parach. Dzieci uczą się w ten sposób ustalania reguł, akceptowania wyborów innych dzieci a więc współpracy w grupie rówieśniczej i uspołecznienia. Dla mnie to bardzo ważny element edukacji przedszkolnej. | |
| Wysłany: Pią 22:24, 21 Maj 2010 Temat postu: |
|
| Drodzy rodzice.
Inteligencja ma różne oblicza - nie dotyczy tylko sfery intelektu, czyli mówiąc skrótowo to nie tylko tzw. logiczne myślenie. W życiu każdego człowieka równie ważna jet inteligencja emocjonalna i społeczna. Coraz powszechniejszy staje się - słuszny rówiez moim zdaniem pogląd - że umiejetność panowania nad emocjami oraz zdolność do życia w grupie są w wieku przedszkolnym jeśli nie najważniejsze. to na pewno równie ważne. To od ich poziomu rodzic powinien głównie uzależniać na przykład dokonywanie wyboru momentu posyłania dziecka do szkoły. Zajęcia z KDU, życie w grupie rówieśniczej to idealne - moim zdanie -warunki do rozwijania tego typu inteligencji. Proszę, by rodzice przekazali kilka sugestii, dotyczących ich pogladu na temat inteligencji wielorakiej (czyli nie tylko intelektualnej) - możliwości ich kształtowania tak w domu jak i w przedszkolu. |
|
| Wysłany: Czw 20:45, 18 Mar 2010 Temat postu: NAUCZ DZIECKO KULTURY |
|
| " Niedzielna kolacja. Wszyscy siedzą przy stole. Cisza. Wtem pięcioletnia Agatka woła głośno:
- Chleba! Ale nikt nie reaguje. - Chcę chleba! - powtarza energiczniej i głośniej. Po chwili matka spokojnym głosem zaczęła opowiadać: Był sobie kiedyś zaczarowany ogród. Przez parkan widać było cudowne kwiaty, wspaniałe fontanny, pyszne owoce. Piękny to był ogród ale nikt nie mógł wejść do środka, bo brama była zamknięta. Próbowano wejść przez parkan, ale on rósł wtedy jeszcze wyżej. Próbowano wyważyć bramę, ale drąg się zawsze łamał. Ludzie byli bezradni. Wtedy zjawiło się małe dziecko i powiedziało jedno małe słówko; PROSZĘ. I wtedy brama otworzyła się a dziecko weszło do ogrodu. Agatka wysłuchała tej opowieści z wypiekami na twarzy, a następnie powiedziała cicho: - Mamusiu, proszę, daj mi chleba." JAK TO DOBRZE, ŻE ZNALAZŁO SIĘ CHOĆ JEDNO TAKIE DZIECKO.... [/b] |
|
| Wysłany: Śro 13:26, 27 Sty 2010 Temat postu: |
|
| Jeśli są Państwo zainteresowani tym tematem podpowiadam kilka wskazówek Jak kształtować inteligencję emocjonalną:
- Wymyślaj różne zabawy, które pobudzają emocje – zadawaj dziecku pytania „Jak byś się czuł gdyby okazało się, że…”, „Co zrobiłbyś na miejscu…”. Jeżeli nie masz gotowych pomysłów skorzystaj z literatury – opowiadając bajkę pytaj, dlaczego bohater tak postąpił, dlaczego w danej sytuacji towarzyszyły mu takie a nie inne uczucia. - Czytając dziecku książkę, nie należy się zniechęcać, gdy zadaje mnóstwo pytań w stylu: „a dlaczego?” „a co to?” „a jak to wygląda?”. Takiej aktywności malucha nie należy unikać, udzielając odpowiedzi rodzice powinni mieć świadomość, że właśnie w ten sposób najlepiej stymulują rozwój inteligencji emocjonalnej u dziecka. - Ucz dziecko dostrzegać i akceptować wady – maluch musi wiedzieć, że nikt nie jest doskonały, a popełnianie błędów leży w ludzkiej naturze. Rodzice pod żadnym pozorem nie powinni wymagać od dziecka absolutnej perfekcji! Relacje wśród domowników zawsze powinny być oparte na szczerości - nie wolno okłamywać dziecka nawet „dla jego dobra”. Wdrażanie malucha w sprawy rodzinne uczy go, jak radzić sobie ze stresem, rodzicom zaś pozwala uniknąć atmosfery napięcia i niedomówień, którą dziecko doskonale wyczuwa. - Zachęcaj malucha do poznawania świata – pokaż, że rzeczywistość jest piękna, kryje w sobie wiele tajemnic. Zachęcaj je również do nawiązywania przyjaźni – znalezienie bliskiej osoby, doskonale wykształca w dziecku zdolności interpersonalne. - Kształtuj wytrwałość dziecka – nigdy nie bagatelizuj pomysłów malucha, wspieraj, gdy popada w rezygnacje lub frustrację. Ucz przy tym malucha prosić o pomoc oraz korzystać z niej w odpowiedni sposób. Dziecko powinno mieć świadomość, że każdy problem ma jakieś rozwiązanie, a sztuką jest znalezienie najlepszego wyjścia z sytuacji kryzysowej. Podpowiem, że najlepszym sposobem wprowadzenia w życie powyższych zasad jest jest łączenie elementów gry i zabawy z modelowymi sytuacjami zaczerpniętymi z życia codziennego, odwoływanie się i opieranie nowych wiadomości na tym co dziecko już zna i co znajduje się w jego najbliższym otoczeniu. Życzę zatem powodzenia i dobrej zabawy:) /wg artykułu p.Urszuli Holik/ |
|
| Wysłany: Śro 13:21, 27 Sty 2010 Temat postu: |
|
| Jak kształtować inteligencję emocjonalną u dziecka?
Zdolność logicznego i analitycznego myślenia, szybkość kojarzenia, kreatywność, przedsiębiorczość. To zaledwie kilka cech, które rodzice najbardziej cenią sobie u swoich dzieci. Niestety, nawet najlepszy zmysł techniczny nie zastąpi tego, co najbardziej ludzkie – emocji. Emocje są potrzebne Zdolność rozpoznawania i radzenia sobie z własnymi emocjami, to obecnie jedna z głównych umiejętności, jakie rodzice powinni już od wczesnych lat kształtować u swoich dzieci. Ten rodzaj inteligencji, cechujący ludzi z tak zwanym „umysłem gorącym”, pozwala nie tylko lepiej identyfikować i okazywać własne odczucia, ale także rozpoznawać emocje innych ludzi, wykorzystywać je w jak najlepszy sposób oraz rozumieć i przewidywać motywy zachowań pozostałych osób. Dzięki temu człowiek lepiej radzi sobie ze stresem, staje się bardziej elastyczny, szybciej adaptuje się do nagle zmieniającej się sytuacji oraz umie pracować w zespole. Jak wskazują naukowcy, to właśnie takie umiejętności najczęściej cechują dobrych managerów, liderów i dyrektorów, którzy z powodzeniem piastują najwyższe stanowiska. Naucz dziecko inteligencji Chociaż zwykło się twierdzić, że wrażliwość oraz zdolność empatii to cechy wrodzone, to jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by już kilkuletniego malucha uczyć inteligencji emocjonalnej. Rozwijanie wrażliwości oraz umiejętności rozumienia uczuć i radzenia sobie ze stresem można rozpocząć już u 3-latka, który wybiera się do przedszkola. Psychologowie oraz pedagodzy polecają różne techniki i narzędzia, których propozycje znajdują się poniżej. Warto jednak wspomnieć, że podstawową metodą, jaką mają do dyspozycji rodzice jest …rozmowa. Dyskutowanie w dzieckiem, wyjaśnianie mu zasad rządzących światem, otwarte mówienie o swoich uczuciach, lękach i wątpliwościach pokazuje, w jaki sposób należy radzić sobie z otaczającą nas rzeczywistością. źródło: www.przedszkolak.pl |
|
| Wysłany: Wto 19:54, 19 Sty 2010 Temat postu: |
|
| Chciałabym prosić o wypowiedzi na temat roli i znaczenia komputera w życiu przedszkolaka. Czy Państwa dzieci spędzają czas przed komputerem?Może chycieliby Państwo poruszyć jakieś kwestie związane z tym tematem? Zapraszam do dyskusji:) | |
| Wysłany: Wto 19:48, 19 Sty 2010 Temat postu: |
|
| SUKCES czy PORAŻKA???
Internet i komputer to hasła interesujące coraz młodsze dzieci. Komputer ma w domu prawie każdy przedszkolak, a ponadto samodzielnie potrafi korzystać z gier komputerowych. Niewątpliwie dobre programy edukacyjne mogą rowijać nasze dzieci m.in poprzez doskonalenie pamięci, strzegawczości oraz kształtowanie umiejetności logicznego myślenia. Pamiętajmy jednak, że we wszystkim musi być umiar!!!Upewnijmy się, że dziecko nie korzysta z komputera bez ograniczeń czasowych. Najlepiej gdy małe dzieci mają dostęp do komputera tylko w obecności swoich opiekunów. Zadbajmy o postawę i zdrowy kręgosłup naszych maluchów, o ich wzrok, pamiętajmy że maszyna nie zapewni dziecku wsparcie w rozwóju społeczno-emocjonalnym - tu potrzebny jest drugi człowiek, rodzic, nauczyciel, brat, siostra, kolega. INTERNET - chyba żaden Rodzic nie czeka na chwilę w której jego dziecko zetknie się z internetem po raz pierwszy. Internet to niesamowita skarbnica wiedzy ale i ogrom niebezpieczeństwa... Polecam strony nawiązujące do poruszonego przeze mnie tematu: Strona Fundacji KidProtect działającej na rzecz bezpieczeństwa dzieci w Internecie. Znaleźć tam można informacje, artykuły, raporty na temat zagrożeń dzieci w Sieci i sposobów przeciwdziałania im. www.kidprotect.pl www.dzieckowsieci.pl Wszystko na temat bezpieczeństwa dzieci w Internecie, zasady bezpiecznego korzystania z sieci. Nauczyciele znajdą tutaj scenariusze zajęć dotyczących bezpieczeństwa dzieci w Internecie. |
|
| Wysłany: Pią 13:07, 15 Sty 2010 Temat postu: |
|
| Całkowice zgadzam się z wypowiedzią Kariny. Niebezpieczny i szokujący jest fakt, że dzieci spędzają czas przy grze komputerowej, telewizorze i przenosza cechy niekoniecznie pozytywnych bohaterów do zabawy równieśniczej.
Nowa podstawa programowa wychowania przedszkolnego zaleca; " co najmniej jedną piata czasu pobytu dziecka w przedszkolu należy przeznaczyc na zabawę..." Może rodzice spróbują w domu przeznaczyć 1/5 czasu na zabawę z dzieckiem? Na wspólne układanie klocków, puzzli, zabawy tematyczne, wspólne rysowanie? Dziecko jest dzieckiem i potrzebuje kontaktu z rodzicem do harmonijnego rozwoju. Jak wzbudzać empatię u dzieci skoro one nie mają z kim współczuwać? Pomyślmy nad tym, zanim kolejny raz włączymy dziecku komputer, żeby " na chwilę mieć spokój" ... |
|
| Wysłany: Śro 11:06, 13 Sty 2010 Temat postu: DZIECKO - sukcesy i porażki |
|
| Witam,
chciałabym poruszyć temat dziecięcych uczuć i emocji. Jestem nauczycielką i na co dzień spotykam w swojej pracy dzieci, niestety coraz częściej w ich zabawie widzą agresję, czasem strach, lęk... Co dzieje się z dziecięcym światem?Czy dzieci mają dziś poważniejsze problemy niż popsuty samochodzik lub podarte ubranko lalki? Zastanówmy się jak dziecko funkcjonuje, co czuje, gdy z każdej strony: z telewizji, gier, internetu otrzymuje mnóstwo bodźców...czy to nie przerasta jego możliwości?Żyjemy w ciągłym pośpiechu i dzieci widzą to, że dorośli zawsze gdzieś się spieszą a jednocześnie za wszelką cenę starają się nam zagarnąć choć chwilę wyłącznie dla siebie...Zastanówmy się... Ile czasu my dorośli poświęcamy dzieciom - ot tak żeby przytulić, żeby wysłuchać, porozmawiać czy zaprosić na swoje kolana?Dzieci bardzo potrzebują naszej bliskości - chociaż wydaje się, że maluchy wcześniej stają się samodzielne a starszaki to już prawie młodzież - jesteśmy w wielkim błędzie!!!Dzieci są dziećmi, a żadna najnowocześniejsza interaktywna zabawka czy też wymarzony laptop nie zastąpi mamy,taty,babci,dziadka...siostry,brata czy kolegi... Postarajmy się być bardziej dla dziecka, z dzieckiem i przy dziecku bo ono na to czeka i właśnie tego potrzebuje!!! |
|