Forum projektu "Równi i Zintegrowani"

[Mirka]

„Klucz do uczenia się” został opracowany przez Galinę Doyla, oparty na podejściu rosyjskiego myśliciela- Lwa Wygotskiego do wczesnego rozwoju dziecka.
Jego model pedagogiczny wspierający naukę dzieci wewnątrz „ Strefy Najbliższego Rozwoju” stanowi prawdziwie rozwojowe i nowatorskie podejście pedagogiczne, a „uwolnienie możliwości” uczenia się w umysłach dzieci stanowi wyzwalającą wizję nowej edukacji. Wygotski wierzył, że prawdziwa edukacja nie polega na samym przyswojeniu określonej wiedzy czy umiejętności ale na rozwoju umiejętności uczenia się czyli jasnego i kreatywnego myślenia, planowania i realizowania swoich planów a przede wszystkim na komunikowaniu swojego rozumowania na wiele sposobów.
Kluczem ludzkiej inteligencji są narzędzia psychologiczne, językowe, które poszerzają nasze możliwości umysłowe. Tymi narzędziami są całe systemy symboli, które wykorzystujemy do komunikowania się. Obejmują one; znaki, symbole, mapy, obrazy, cyfry, noty muzyczne i przede wszystkim język.
Na tych narzędziach zbudowany jest właśnie program „Klucz do uczenia się”. Wykorzystując te narzędzia kulturowe, dzieci rozwijają nowe cechy psychologiczne, które my nazywamy umiejętnościami. Rozwój umiejętności prowadzi zaś do rozkwitu dziecięcej osobowości.
Galina Doyla przekształca zatem teorię Wygotskiego w metodzie „KdU” w przejrzysty, praktyczny kurs dostępny dla dzieci w wieku od 3 – 7 lat. Dzieci zaczynają planować i organizować swoje działania, otwarcie wyrażać swój punkt widzenia a przede wszystkim wierzyć w siebie i swoje własne możliwości.
Jedną z najważniejszych funkcji w metodzie KdU jest wspomaganie rozwoju bogatego, efektywnego języka mówionego.
Wielką wagę przywiązuje się do zabawy dziecka; „zabawa tworzy Sferę Najbliższego Rozwoju dziecka. W zabawie dziecko zawsze zachowuje się ponad swój wiek, wychodzi ponad swoje codzienne zachowanie, można powiedzieć, że w zabawie dziecko przerasta się o głowę”..... proste ? A jakże często nie dajemy dzieciom sposobności do swobodnej zabawy, w której ma możliwość rozwinąć wszystkie swoje predyspozycje rozwojowe w skondensowanej formie.
Zatem metoda KdU opiera się na cechach spontanicznych działań dzieci w celu promowania aktywnego uczenia się właśnie głównie podczas zabawy. Chociaż celem programu jest pomoc dzieciom w rozwoju umiejętności komunikatywnych, samoregulacji i poznawczych, odbywa się to w sposób pośredni, poprzez zaplanowane działania, które są żywe emocjonalnie dla dziecka; pełne zabawy i przyjemne. Jedynie nauczyciel wie, iż w trakcie tych działań ma miejsce nauczanie.

[Betii]

Artykuł jest bardzo ciekawy, proszę jednak o informację, czy metoda Klucz do Uczenia się jest wykorzystywana również w innych przedszkolach na terenie Polski?

[agasza]

Oczywiście. Proszę wejść na stronę klucza www(kropka)kluczdouczeniasie(kropka)pl Jest tam zakładka "Gdzie odbywają się zajęcia".
Program w Polsce stosuje:
- 80 przedszkoli
- 13 centrów
- 442 nauczycieli
- 6654 dzieci

[Róża]

KDU nie tylko jest realizowany w coraz większej liczbie przedszkoli; jest coraz częściej postrzegany jako alternatywna metoda realizacji nowej podstawy programowej wychowania przedszkolnego; więcej na stronie [link widoczny dla zalogowanych] w zakładce aktualności lub w czaspiśmie "Bliżej przedszkola" - numer wrześniowy, który mogą Państwu udostępnić dyrektorki przedszkoli, do których uczęszczają Wasze dzieci.

Róża - koordynator projektu i nauczyciel prowadzący zajęcia z KDU.

[Mirka]

DRODZY RODZICE i NAUCZYCIELE!
Za nami dwa miesiące pracy programem "KLUCZ DO UCZENIA SIĘ". W tym czasie niewątpliwie zapoznali sie Państwo z zagadnieniami zawartymi w programie. Podzielcie się z nami na forum waszymi spostrzeżeniami. Czekamy

[Agnieszka Szafraniec]

„Ty – Ja – Świat” – kilka słów o programie.

Niemowlęta i małe dzieci reagują na zróżnicowane i zdumiewające bodźce zmysłowe, których dostarcza im środowisko naturalne. W wieku przedszkolnym, to, czego dzieci dowiedziały się już o świecie, wywołuje fazę intensywnego zadawania pytań „Dlaczego?”.
Program „Ty – Ja – Świat” korzystając z tej właśnie naturalnej ciekawości dzieci oraz dostarczając zestawu różnorodnych materiałów pomaga dzieciom w konstruowaniu i rozszerzaniu rozumienia najbliższego otoczenia a także istotnych relacji, jakie występują w świecie przyrody. Ponadto pomaga rozwijać szacunek dla natury i ułatwia rozbudzanie ciekawości dzieci.
Program „Ty – Ja – Świat” umożliwia dzieciom uczenie się o sobie jako istocie fizycznej, emocjonalnej i społecznej. Główne korzyści z niego wynikające to:
- dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie oraz rozumienie ich wpływu na życie zwierząt, ludzi i roślin;
- uczenie się tego „kim jestem” w kontekście fizycznym, poznawczym, emocjonalnym i społecznym;
- poznanie podstawowych zasad funkcjonowania w środowisku społeczno – przyrodniczym;
- uczenie się odczytywania symboli i posługiwania się nimi w codziennym życiu;
- analizowanie zmian zachodzących w środowisku przyrodniczym;
- doświadczanie zmienności w przyrodzie – poznanie naturalnego rytmu przyrody (pory dnia, pory roku),
- rozwijanie umiejętności nazywania różnych stanów emocjonalnych;
- uczenie się empatii, czyli współodczuwania;
- rozwijanie umiejętności rozpoznawania emocji u innej osoby przez obserwacje gestów i wyrazów twarzy;
- poznawanie siebie, swojego organizmu i własnych emocji;
- dostrzeganie różnic płci;
- rozumienie znaczenia rodziny w życiu każdego człowieka;
- zaspakajanie poczucia własnego bezpieczeństwa;
- poznawanie swojego miejsca w rodzinie a także w grupie rówieśniczej;
- wzmacnianie poczucia własnej wartości;
- kształtowanie umiejętności wyrażania własnych emocji.
Program „Ty – Ja – Świat” pomaga dzieciom w rozwijaniu wiedzy i zrozumienia. Kształtuje twórczą ekspresję, logiczne myślenie, a także rozwija umiejętności komunikowania się i niektóre kompetencje matematyczne.
Zachęcam nauczycielki oraz rodziców do podzielenia się z nami spostrzeżeniami i wrażeniami z pracy z programem Ty – Ja – Świat.

Źródło: www kluczdouczeniasie pl

[Natalia]

Moja córka uczęszcza na zajęcia z Klucza do Uczenia się. Bardzo często i chętnie opowiada, co dzieje się na zajęciach. W domu często bawimy się wykorzystując pomysły z książki. Bardzo lubimy zabawy z programu Ty - Ja - Świat. Zarówno moja córka jak i ja uczymy się dzięki tym zabawom kreatywności

[sławek]

Witam serdecznie. moje czteroletnie dziecko bierze udział w zajęciach klucza do uczenia się. Dostrzegam bardzo wiele korzyści płynących z tego faktu moje dziecko jest również zachwycone zajęciami chciałbym się więc dowiedzieć czy istnieje jakakolwiek możliwość kontynuacji udziału mojego dziecka w tym programie w przyszłym roku?
W internecie wyczytałem również że zajęcia z klucza są także prowadzone w szkołach podstawowych, czy w Orzeskich szkołach prowadzi się takie zajęcia? pozdrawiam

[agnieszka m-m]

Jestem nauczycielką prowadzącą zajęcia z modułu "Ty-Ja-Świat”
Na podstawie zgromadzonym już informacji o świecie u dzieci w wieku przedszkolnym dokonuje się faza intensywnego zadawania pytań "Dlaczego?" („Dlaczego ptaki odlatują, a liście spadają? Dlaczego musimy nosić płaszcze zimą? Gdzie śpią zwierzęta? Z czego zrobione są rzeczy? Co dzieje się z jedzeniem, gdy je zjadamy?”). Program zapewnia bogaty zestaw materiałów, które pomagają małym dzieciom w konstruowaniu i rozszerzaniu rozumienia najbliższego otoczenia oraz najistotniejszych relacji, jakie występują w świecie przyrody. Ułatwia im rozbudzić swoją ciekawość i utrzymać ją przy życiu. Pomaga również rozwijać szacunek dla natury, kładąc podstawy, na których dzieci będą w stanie później zbudować bardziej złożone zrozumienie kwestii, związanych ze środowiskiem i ekologią.
Tematy stopniowo stają się coraz szersze i obejmują zrozumienie lokalnego środowiska, bezpieczeństwa na drodze, koncepcji rodziny, informacji o rodzinie oraz relacji wewnątrz niej panujących, tematy dotyczące zwierząt, roślin i materiałów wykorzystywanych w przedmiotach codziennego użytku, anatomii człowieka i funkcjonowania poszczególnych układów w ciele człowieka a także zagadnienia czasu, pogody i pór roku.

[Róża]

Panie Sławku.
Teraz doczytałam, że córka jeszcze będzie w projekcie w przyszlym roku ; jeżeli chodzi o zajęcia z klucza w szkole, to o ile mi wiadomo, szkoły kilka tat temu (chyba 2 lata temu) w ramach bardzo krótkiego projektu (3 miesiące?) zakupiły moduły Motyli z KDU (motyle to wyższy poziom zajęć - przedszkola na początku pracują na Gąsienicach); niestety nie wiem, jaki jest dalszy los zajęć z tego cyklu; obawiam się że po 3 miesiącach nie były już kontynuowane ale o to proszę dopytać w szkołach - mam nadzieję, że jednak są wykorzystywane nadal a jak nie są to może znów będą ; nie wiem też, czy wszystkie podstawówki miały zakupione moduły - napewno SP4, SP5, SP8, SP9 i SP10

[Agnieszka Szafraniec]

Każdy z nas wie, że dzieci uczą się świata za pomocą zmysłów. W trzecim roku życia zaczynają wykorzystywać pojedynczy przedmiot jako najbardziej charakterystyczny dla konkretnej cechy:
koloru - wszystko, co jest żółte, to słoneczko, co zielone - to trawka;
kształtu - okrągłe to piłeczka.
Program "Matematyka sensoryczna" prowadzi je dalej:

- Uczy dzieci zwracać uwagę na wizualne właściwości przedmiotów, takie jak kształt i kolor i nazywać je. Dzieci uczą się swobodnie posługiwać pojęciami dotyczącymi koloru i kształtu w obserwacji otaczającego je świata. Na przykład ukrywają myszkę przed kotem szukając drzwi do domku w odpowiednim kolorze. W efekcie tych zabaw dzieci rozpoznają, sprawnie się posługują i nazywają 7 kolorów ze spektrum barw (czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, błękitny, granatowy, fioletowy)- celem zabaw nie jest przede wszystkim nauczenie dzieci nazw kolorów i kształtów, lecz dostrzegania, rozróżniania i posługiwania się tymi normami.

- Dzieci poznają również podstawowe figury geometryczne będące Figurkowymi Ludzikami i nazywające się Kwadrat, Koło, Trójkąt, Owal i Prostokąt. Każde z nich lubi określony kształt i dzieci pomagają im znaleźć ulubione przedmioty.

- Uczy dzieci systematyzować normy sensoryczne - dzieci poznają odcienie kolorów, grupują je w ciepłe, zimne, jaskrawe, nadają im konotację emocjonalną. Poznają różnego rodzaju formy podstawowych figur geometrycznych - widzą np., że trójkąty mogą się między sobą różnić nie tylko wielkością, ale i rozwarciem kątów - wszystko to dzieje się w zabawie, bez użycia analizy matematycznej, która pojawi się dopiero w szkole.

- Dzieci poznają różne parametry wielkości - wysokość, szerokość i długość. Tworzą szeregi wielkości rosnące i malejące. W efekcie stosowania ich w wielu zabawach, dzieci poznają nazwy tych parametrów, swobodnie się nimi posługują, dogłębnie je rozumieją. Jest to efektem wprowadzania tych norm w różnorodnych kontekstach zabawowych jako element absorbujących dla dziecka czynności.
- Uczy porównywać przedmioty pod względem różnych cech, poznają pojęcia "podobny" i "taki sam".

- Uczy grupować przedmioty pod względem różnych cech.

W efekcie stosowania programu "Matematyka sensoryczna" dzieci są przygotowane do stosowania abstrakcyjnych operacji myślowych, których trzeba dokonywać na późniejszych etapach edukacji - matematyka dla niektórych, szczególnie uzdolnionych dzieci, staje się pasją, dla innych jej nauka w szkole podstawowej, gimnazjum, liceum jest dużo łatwiejsza.

Jako nauczyciel prowadzący z dziecmi program "Matematyka Sensoryczna" mogę również dodac, że praca z tym programem dostarcza zarówno dzieciom jak i mnie bardzo wiele satysfakcji. Program zawiera bardzo wiele barwnych, ciekawych pomocy dydaktycznych. Bardzo proszę innych nauczycieli a przede wszystkim rodziców, o krótką wypowiedź na temat tego programu

[Estell]

Program Literacki (ang. „Story Grammar”™) realizuje określony zestaw procedur (modelowanie wizualno-przestrzenne), które mają pomóc małym dzieciom w rozwinięciu zamiłowania do słuchania bajek, poznanie ich języka oraz dogłębne zrozumienie struktury bajki.
Wszystkie małe dzieci lubią słuchać bajek, ale czy rzeczywiście je rozumieją? Czy też reagują po prostu na to, że osoba dorosła czyta im lub opowiada bajkę? Czasami czytamy coś interesującego, co jest niezrozumiałe dla dzieci. Musimy mieć pewność, że dzieci są w stanie zrozumieć opowieść. Jeżeli opowiadamy im bajki, rozumienie pojawia się stopniowo. Ale czy istnieje możliwość przyspieszenia tego procesu? Zobaczmy sami!
Nauczenie się, jak opowiadać bajkę, to proces stopniowy. Jak można go ułatwić? Zaczynamy od głębokiego emocjonalnego zaangażowania dzieci w historię, aby sprawić by dobrze zrozumiały fabułę bajki. Gdy dzieci słuchają opowiadania, rozwijamy ich uwagę skupioną. Ale skąd możemy być pewni, że dzieci nas słuchają? Może się nam wydawać, że słuchają, ale jak możemy mieć pewność, że nie mylą o czymś innym? A może faktycznie słuchają bajki, ale czy jesteśmy pewni, że są w stanie określić kluczowe wydarzenia bajki?

Esencją odtwarzania, opowiadania bajki jest umiejętność pamiętania o jej strukturze; w bajkach często wydarzenia powtarzają taką samą konstrukcję.

Następnie wykorzystujemy bardzo skuteczny proces, nazywany modelowaniem wizualno-przestrzennym, który pomaga małym dzieciom w zrozumieniu zawartości i kolejności wydarzeń w opowiadaniu (działania) oraz określeniu relacji pomiędzy postaciami. W modelowaniu wizualnym zastępujemy jedną grupę przedmiotów (bajkowych bohaterów i przedmioty) inną grupą przedmiotów (namacalnymi formami geometryczne) i pomagamy dzieciom stworzyć mentalne powiązanie pomiędzy przedmiotami prawdziwymi a formami geometrycznymi. Pozwala to dzieciom trzymać w rękach przedmioty i postaci, które pojawiają się w opowiadaniu – przedmioty, które w istocie są wyobrażone i nieuchwytne.

Modelowanie wizualno-przestrzenne jest procesem złożonym, ponieważ dzieci wykorzystują sekwencje przestrzenne do oznaczania kolejności wydarzeń w czasie. Ćwiczenie to ma szczególną wartość w rozwijaniu umiejętności myślenia abstrakcyjnego. Pomaga ono w analizowaniu podstawowych wydarzeń w opowiadaniu. Dzieci tworzą modele wizualne opowiadania i następnie korzystają z nich do przypomnienia sobie opowiadania i odtworzenia bajki możliwie samodzielnie.

Dajemy dzieciom praktyczne, namacalne wsparcie w rozwijaniu kontroli ich uwagi i myślenia. Tym samym dostarczamy im specjalny materiał – „zewnętrznych pośredników”, którzy pomogą małym dzieciom zatrzymać w pamięci strukturę opowiadania.

Wybieranie i pokazywanie figur zastępczych pomaga dzieciom w skupieniu i utrzymaniu uwagi. Poruszanie przedmiotami pozwala im na odgrywanie najważniejszych wydarzeń z bajki. Tacy „zewnętrzni pośrednicy” pomagają dzieciom skupić się oraz zapamiętać ważne cechy i kluczowe wydarzenia, zamiast takich, które rzucają się w oczy oraz pomagają im w organizowaniu swojej uwagi i czynności umysłowych.
Małym dzieciom największą trudność sprawia zapamiętanie struktury opowiadania. Model wizualny to plan odtworzenia bajki. Jeśli dziecko zna strukturę bajki, staje się ono bardzo aktywne podczas opowiadania. Celem nauczyciela jest wspieranie dzieci w odtwarzaniu modeli wizualnych stworzonych przez nauczyciela i następnie, stopniowe umożliwienie dzieciom stworzenia ich własnych modeli wizualnych.
źródło: www kluczdouczeniasie pl

[Gość]

Jestem nauczycielem prowadzącym zajęcia z modułu: "Program Literacki".
Z moich obserwacji wynika, że dzieciaki "uwielbiają" właśnie ten moduł z uwagi na to, iż świat bajek jest im bardzo bliski. Z wielkim zaangażowaniem biorą udział w zajęciach. Na każdą bajkę przeznaczonych jest 5 zajęć:(wprowadzenie do bajki, zrozumienie bajki, modelowanie kinestetyczne przy użyciu mediatorów zewnętrznych, modelowanie wizualno przestrzenne bajki oraz werbalizacja i teatralne przedstawienie bajki z zastosowaniem modelu wizualno-przestrzennego). Cykliczność prowadzenia tych zajęć wpływa bardzo korzystnie na dziecko w wieku przedszkolnym. Rozwija jego wyobraźnię, pobudza logiczne myślenie, dostarcza wielu pozytywnych emocji i wrażeń, przygotowuje do nauki czytania i pisania (np. gdy dziecko ma za zadanie ułożyć w odpowiedniej kolejności poszczególne epizody bajki z zachowaniem prawidłowego kierunku: od lewej do prawej) jak również wprowadza je w świat matematyki ucząc np. wielkości relatywnych, porządkowania figur. Dodam jeszcze, że najbardziej dzieciom podoba się ostatnie czyli 5-te zajęcie z danej bajki, w którym to dzieci same wcielają się w role bohaterów omawianej bajki. Odpowiednia scenografia przygotowane przez nauczyciela oraz rożne atrybuty pozwalają dzieciom na niesamowite przeżycia teatralne jak również systematyzują treść i przesłanie bajki.

[AleksandraBroja]

Moja Córka bardzo lubi zajecia z modułu "Program literacki". Omawiane bajki zna prawie na pamieć i opowiada je swojemu młodszemu bratu. Najbardziej lubiła tę o świnkach.
Bardzo spodabał jej sie również pomysł przygotowania albumu rodzinnego na zajecia "Ty-Ja- Świat".
Jestem przekonana, że wiekszość dzieci lubi zajecia z KDU i że jest to nie tylko zasługa samej metody ale także zaangażowania nauczycielek w przygotowanie i przeprowadzenie zajęć!

[Estell]

Tak, prowadzenie klucza z modułu "Program Literacki" wymagało ode mnie dużego zaangażowania w przygotowywanie scenerii, scenografii, rekwizytów- wszystko po to, aby dzieciom umożliwić jak najsilniejsze"przeżycie" omawianej bajki. To miłe, że Rodzice to zauważają. Dodam jeszcze, że to właśnie dzięki Wam Rozicom, miałam możliwość zdobycia kilku potrzebnych rekwizytów typu: 3 łóżeczka różnej wielkości do bajki "Złotowłosa i trzy niedzwiadki". Współpraca na linii Rodzic-dziecko-nauczyciel jest bardzo ważnym elementem pracy przedszkola, dzięki któremu można wiele osiągnąć- dla dobra naszych dzieci.