Forum projektu "Równi i Zintegrowani"

[Mirka]

Najważniejsze znaczenie dla powstania wyobraźni ma okres dzieciństwa. Wyobraźnia kształtuje się u dzieci pod wpływem różnego typu przeżyć i doświadczeń. Wszystko, czego nie zna małe dziecko wydaje się tajemnicze i niezwykłe, pobudzając jego wyobraźnię. Tworzy się ona w umyśle dziecka także w sytuacjach pragnienia zdobycia konkretnej rzeczy. Jeśli dziecko bardzo czegoś chce, i nie może tego dostać, tworzy na ten temat wyobrażenia.Fantazjowanie dziecka w wieku przedszkolnym jest na tyle rozbudowane, że bez pomocy i ograniczeń ze strony dorosłych dziecko szybko tworzy w swojej głowie irracjonalny świat, niemający wiele wspólnego z tym, który nas otacza. Ważne jest zatem pytanie dziecka o jego niejasności i wyjaśnianie mu wszystkiego, co budzi jego wątpliwości. Jednak nie należy traktować wyobraźni dzieciecej jako czegoś, co jest dla niego zagrożeniem. Przeciwnie, wyobraźnia ma bowiem pozytywny wpływ na cały rozwój dziecka. Kreatywność i oryginalność nie mogłaby ujawnić się u dziecka, gdyby nie jego wyobraźnia. Doskonałym materiałem do rozwoju wyobraźni dziecięcej są zajęcia z "Klucza do uczenia się" a zwłaszcza moduły; Gry Rozwijające oraz Program Literacki. Rozwijaja one wyobraźnię dziecka w oparciu o zdolność do przedstawiania sobie przedmiotów lub procesów nigdy niepostrzeganych, wymagających kombinowania i tworzenia nowych rzeczy i idei.
Przejawem wyobraźni twórczej u dzieci może być; zmyślanie, humor oraz tworzenie opowiadań. Rozwój intelektualny opiera się bowiem na myśleniu wyobrażeniowym. Doskonałym sposobem rozwoju wyobraźni dziecka jest opowiadanie mu bajek, zwłaszcza takich, których dziecko nie zna. Można także zaczęcać dziecko do wspólnego układania historii np. w oparciu o obrazek lub serię ilustracji.
Świetnym sposobem kształtowania wyobraźni może być również kontakt dziecka z zabawką; mam tu na mysli zabawki najprostsze, wykonane z naturalnych materiałów, które są tak pomyślane, że dziecko może użyc ich do wielu różnych zabaw. Dlatego ponadczasowe są drewniane klocki i szmaciane lalki, które nie są smukłymi, wymalowanymi lalkami Barbie.
Zachęcam rodziców do poświęcenia chwili czasu, by usiąść z dzieckiem i zrobić z nim samodzielną zabawkę; z materiału, drewna, papieru. Poza korzyścią jaka daje samo spędzenie czasu z dzieckiem, da to maluchom również poczucie sprawstwa i dumę z samodzielnie zrobionej rzeczy.I na pewno wpłynie na rozwój wyobraźni dziecka i jego kreatywności.
W ROZWÓJ WYOBRAŹNI DZIECKA TRZEBA INWESTOWAĆ, ANGAŻUJĄC SIĘ SAMEMU. Z pewnością przyniesie to efekty w przyszłości dziecka.




Wykorzystano aktykuł J. Smogorzewskiej "Rozwój wyobraźni: zagrożenie czy szansa"[/b]

[Mirka]

BAJKOWY ŚWIAT DZIECKA
Bajki mają dla dziecka szczególne znaczenie; poprzez prosty tekst przekazują dziecku pewne prawdy o świecie - otym, jak należy się zachować w danej sytuacji, otym, co jest dobre, a co złe i dlaczego. Bajka jest w pewnym sensie odzwierciedleniem świata, w którym wszyscy żyjemy, ale jednoczesnie światem o wiele bliższym i zrozumiałym dla dziecka. Są w niej bohaterowie, z którymi nie trudno się zidentyfikować, są ciekawe przygody. Czasem, jeśli dzieci przezywają jakieś trudności, słuchając odpowiednio dobranych bajek, łatwiej poradzą sobie z kłopotami - dziecięca identyfikacja z bohaterem jest na ogół dość silna.
Bajki rozwijają zasób słownictwa dziecka oraz jego wyobraźnię. Dzieci często po wysłuchaniu bajki rysują jej bohaterów, bawią się podobnie z równieśnikami.
Czytamy bajki w przedszkolu, czytają też zapewne rodzice w domu. Ale wciąż zastanawia mnie dlaczego niektóre dzieci na pytanie " jakie znacie bajki?" odpowiadają tytułami kreskówek ogladanych na znanych kanałach telewizyjnych....
Warto uświadomić sobie, że to nie jest bajka i nie nazywać kolejnego animowanego filmu bajką. A już na pewno nie zastępować jej obejrzeniem kolejnej kreskówki.
Ciekawa jestem czy inni nauczyciele lub rodzice też zauważają ten problem?

[Gość]

Wyobraźnia
to sztuka marzeń
przy jej bramie
nie ma budki strażnika ani żadnych napisów.

Bo jak same mówią dzieci w swoich wierszach:
Mam marzeń chyba ze sto
a przy tym każde inne
chciałabym być ptakiem
Mrówką albo ślimakiem
Latać jak ptak wysoko, być okropnie małą
i chodzić po ziemi
albo pełzać jak ślimak i chować się do swej muszelki

T. Śliwiak


Najlepszą zabawą dla dziecka nie jest wcale „bawienie się” (czyli używanie gotowych przedmiotów do zabawy), lecz sam proces tworzenia zabawy, czyli po prostu „tworzenie”… Właśnie to wywołuje najwięcej emocji i największe zaangażowanie u dzieci. Przy gotowych zabawkach, zabawa staje się bezmyślna i odtwórcza. Taka zabawa szybko się nudzi. Myślę, że każdy rodzic zaobserwował, że dziecko, ze wszystkich pięknych, kolorowych, plastikowych zabawek, wybierają zakrętki od słoików, pudełka od zapałek i patyczki przyniesione gdzieś z lasu.

To co skończone, gotowe, nie daje dziecku radości i zadowolenia, bo nie zostawia miejsca na jego indywidualność i fantazję. Do „gotowego” można się tylko „dostosować”, a dziecko nie ma się „dostosowywać” tylko samo tworzyć i organizować.

POZWÓLMY WIĘC DZIECIOM UŻYWAĆ SWOJEJ WYOBRAŹNI I KREATYWNOŚCI.

"WSZYSTKIE DZIECI RODZĄ SIĘ GENIUSZAMI, A MY POŚWIĘCAMY PIERWSZE SZEŚĆ LAT ICH ŻYCIA, ABY JE TEGO GENIUSZU POZBAWIĆ"

B. Fuller

[Róża]

Szanowny Gościu.
Całkowicie zgadzam się, że rozwijanie wyobraźni, kreatywności dziecka jest jednym z ważniejszych zadań we wspomaganiu jego rozwoju. Jako nauczyciel przedszkola nie uważam jednak, że w przedszkolu, w którym dziecko spędza kilka lat z tych 6-ciu z cytatu Fullera, pozbawia się dzieci geniuszu, który ma zresztą wiele twarzy. Mogę więc prosić o rozszerzenie wypowiedzi na temat pozbawiania dzieci geniuszu? Będę wdzięczna za Pana/i przemyślenia na ten temat

[Mirka]

Tak jak sznowna koleżanka Róża uważam, że proces edukacyjny w przedszkolu nie pozbawia dzieci geniuszu, ale go rozwija.
Dziecko ma wiele możliwości rozwijania się w każdej płaszczyźnie. A przede wszystkim rozwija sie społecznie i emocjonalnie w kontaktach z rówieśnikami.
Dzieci tworza zabawy; wcale nie korzystaja z gotowych sceniaruiszy zabaw - TWORZĄ WŁASNE. I to jest najbardziej zachycające i twórcze w tym wieku.
Tzw. schematyzm pojawia się dopiero na etapie szkolnym a i o nim można wiele dyskutować. Zapraszam.

[Gość]

Istotnie mogę się z Paniami zgodzic - przedszkole jest przeważnie jednym z miejsc w których geniusz dziecka jest rozwijany. Niestety nie możemy za bardzo idealizowac naszych polskich przedszkoli. Tak jak wszędzie, tak i w przedszkolach zdażają się wyjątki - nauczyciele "wszechwiedzący" lub tacy "bez powołania". Ludzie, którym wydaje się, że dziecko nic nie wie - że on jako nauczyciel wie najlepiej, najlepiej maluje, najlepiej wycina - i dziecko pod tego typu opieką musi wykonywac wszystko według instrukcji, krok po kroku. A to przecież jest nic innego jak rujnowanie dziecięcego geniuszu. Cieszę się, że w orzeskich przedszkolach są osoby, które się z tym nie zgadzają... A jak jest w naszych domach - gdzie nasze pociechy spędzają też sporą częśc swoich pierwszych 6 lat życia. Czy każda mama pozwala dziecku na malowanie farbami, czy nie boi się pobrudzonych ścian, podłogi. Czy każda mama pozwala dziecku wycinac, lepic z plasteliny, z masy solnej? Na te pytania chyba muszą odpowiedziec sobie same mamy i zastanowic się nad tym, w którym momencie zaczyna się niszczenie dziecięcego geniuszu. Oczywiście, tak jak powyżej nie twierdzę wcale, że we wszystkich domach są takie zakazy - w większości z pewnością nie, ale zapewne znajdą się i takie, o których mówi autor cytatu. Cytaty mają chyba to do siebie, że bardzo generalizują rzeczywistośc, ale w każdym jest jakaś częśc prawdy...

[Róża]

szanowny Gościu.
Cieszę się, że ocena dla naszych przedszkoli jest pozytywna:); nie chodzi nam jednak o cenzurki, choć miło czytać pochwały; naszym zadaniem - także tu na forum - jest podnoszenie świadomości na temat roli wczesnej edukacji dziecka dla jego przyszłości; rodzice często w dalszym ciągu lekceważą ten etap edukacji - i niestety nauczycieli przedszkola, nie rozmawiają z nauczycielami o postępach dziecka, jego problemach czy trudnościach; no i często słyszymy (wracając do rozwijania geniuszu), że malowanie farbami w domu jest niemożliwe - za dużo bałaganu ... a nożyczki - też często uważane są za narzędzie, którym dziecko zrobi sobie krzywdę; to wszystko jest prawdą wtedy, gdy dziecko pozostawione jest samo, bo rodzic nie ma czasu, by usiąść z dzieckiem i radośnie tworzyć .. a przy okazji przypilnować , by malowana była kartka (odpowiednio duża) a nie ściana, by nożyczki trzymać właściwie i ciąć papier a nie obrus czy palce .. nastawienie rodziców zmienia się, gdy dziecko ma 6 lat, a to już częso jest za późno.

[Mirka]

Nie ma co generalizować; w przedszkolach są dzieci, które już dobrze posługuja sie kredkami i nożyczkami, ale równiez takie, które te narzędzia trzymają po raz pierwszy w ręku. Wszytskie jednak wychodza z umiejetnością sprawnego posługiwania się nimi. I to jest nasze zadanie; jeśli dom nie zadbał o te umięjetności, to kształci je przedszkole. A dzieci czerpia radość z każdej czynności wykonanej samodzielnie. Obserwuję, że potrafią tak wspaniale posługiwać się swoja wyobraźnią, że my- nauczyciele moglibyśmy się od nich uczyć. I to jest zachwycające.

[Justyna]

Nie zgadzam się z cytatem B. Fullera. Moim zdaniem mentalnośc ludzi bardzo się zmieniła i właśnie uwaga poświęcona dziecku jest największa przez te pierwsze 6 lat życia. Każdy rodzic chce od najmłodszych lat tak kształtować dziecko, aby z niego wyrósł geniusz. Zgadzam się że przedszkole jest fundamentem, właśnie stamtąd między innymi czerpiemy wskazówki jak pracować z dzieckim, tu wspaniałym przykładem jest "Klucz do uczenia się". Rodzice zapisują dziecko na róznego rodzaju zajęcia dodatkowe, wszystko po to aby dążyć do ogólnego rozwoju. Nie sądzę, że istnieją jeszcze tacy rodzice, którzy nie pozwalają dziecku malować farbami lub wycinać. Przynajmniej ja nie spotkałam się z takimi opiniami, wręcz przeciwnie.
Innym problemem jest brak czasu, praca, obowiązki domowe, ale z doświadczenia wiem, że człowiek im bardziej ma napięty plan tym lepiej potrafi się zorganizować. Grono moich znajomych czeka z odświeżeniem mieszkań, aż dziecku minie etap "malowania po ścianach", bo każde zdrowo rozwijające się dziecko to robi, moja córka prawie codziennie sama od siebie chce malować farbami. Ma wydzielony kącik gdzie to może robić, a mimo wszystko zdarzył jej się malunek na ścianie, nikt jej za to nie karał, wystarczyło wytłumaczyć. Dla mnie nie jest to ujma, świadczy o jej zdrowym rozwoju. Dziecko musi się pobrudzić, coś wybrudzić żeby sie czegoś nauczyło. Bardziej przemawia do mnie przysłowie "jak się nie przewrócisz to się nie nauczysz".

[Mirka]

Ja również nie zgadzam się z zacytowaną wypowiedzią Fullera; nie spotkałam się z takimi rodzicami nauczycielami, którzy za wszelka cenę chcą narzucić dziecku swój światopogląd i nie pozwalają dziecku na swobodne, twórcze działanie.
Ale zapewniam p. Justynę, że w oddziałach przedszkolnych są dzieci, które nie potrafią trzymać ołówka w wieku 5 lat, a jak spedzaja czas w domu; możemy sie domyslać.
Pozdrawiam.

[Gość]

Drodzy Rodzice!
Ten portal jest stworzony z myślą o Was.
Na pewno możecie podzielić się z innymi rodzicami tematyka związaną z wyobraźnią dziecka; bo jego możliwości są nieograniczone.
Czekamy na wpisy.